Reisverslagen  deel 1,  deel 3, deel 4, deel 5

30 juni - Vandaag wilden we in één ruk via de E6 naar Kirkenes (kaartje) rijden en dat is gelukt. Het viel op dat de weg een stuk stiller werd, zodra je de afslag naar de Noordkaap voorbij was. Alles werd meteen een stuk minder toeristisch. Lekker rustig.
We passeerden bij Neiden de rivier Neidenelva en dat bleek daar één van de beste zalmrivieren te zijn. We hebben daar een tijdje staan kijken terwijl men aan het vissen was. We zagen diverse keren de zalm tegen de stroom inspringen, zoals je dat in natuurfilms op TV ziet.  Nu dus in het echt; een prachtig gezicht. Alleen de vissende beren ontbraken nog.

's Avonds vonden we een mooie parkeerplaats ongeveer 70 km vóór Kirkenes, waar we hebben gegeten. Omdat het verder stil bleef en we geen zin hadden om alleen op deze plaats te overnachten zijn we toen toch maar verder gereden en bereikten om ongeveer 21:45 een camping even vóór Kirkenes (Zie campingoverzicht Noorwegen onder Finnmark). De receptie was al gesloten dus hebben we maar een mooi plaatsje opgezocht. Was geen probleem.
's Nachts was vanaf deze camping heel goed de middernachtzon te zien. Hij stond om 24:00 uur nog zo hoog dat er niet eens een roodverkleuring was. Gewoon een heldere zon. Helemaal geen schemering. Prachtig.

Middernacht op de camping te Kirkenes.

1 juli - Juli alweer; wat gaat de tijd toch snel!
Vandaag hebben we een uitstapje gemaakt naar Grense Jakobselv. (kaartje)

 
Grense Jakobselv

Dat was uiteindelijk het doel van onze reis; helemaal naar de oostkant van Noorwegen tegen de grens met Rusland. We gingen er vanuit, dat daar wel een kiosk of zoiets zou zijn met souvenirs, iets te eten, etc., maar helemaal niets! Totaal geen toerisme daar. Het was wel een mooi uitstapje. Je komt halverwege langs de enige officiële grensovergang met Rusland in dit gebied, nl.  bij Storskog. verderop helemaal niets meer; je ziet hier en daar de grenspalen en je rijdt vlak langs de grens. Alleen een smal riviertje (10 mtr breed en doorwaadbaar) geeft de grens aan. Streng verboden over te steken; vissen mag wel. Je kunt dus vanuit Noorwegen in Rusland vissen!

Rusland                         Russische grenspost                     Noorwegen

Aan de kust gekomen bevindt je je aan de mond van de Varangerfjord waar deze overgaat in de Barendszee. Je beseft opeens dat je dan wel erg ver van huis bent. (Later zouden we nog verder van huis zijn.)

In de Varangerfjord wordt veel krab gevangen; niet de gewone krabbetjes die wij kennen, maar echte reuzenkrabben.

Krabbenpoot; dan heb je enig idee hoe groot de krabben zijn.

Vanaf de kust zagen we heel in de verte orka's zwemmen. Te ver om te fotograferen, maar door de verrekijker duidelijk te zien. Je zag ze in diverse groepjes van plm. 6 stuks. Dat zie je niet elke dag en je ervaart het toch wel als iets héél bijzonders.

  
           
Orka's voor de kust bij Jakobselv - Beeldkwaliteit van Videocamera
  

Bijna aan het einde van de weg staat - heel eenzaam - een kapelletje. Het is daar destijds -1869- gezet om de eeuwen durende strijd tussen vissersvolken uit Rusland en Scandinavië te beëindigen. Het is opgebouwd uit rotssteen die daar voorkomt en past daardoor prachtig in het geheel van rotsen.

 
Kapel bij Gense jakobselv
     

Vandaag was ook eindelijk definitief de zon doorgebroken en het was meteen prachtig weer. De temperatuur bleef als gevolg van het koude water van de Barendszee aan de lage kant, maar dat waren we al gewend. Op een beschutte plaats was het al gauw 20 graden. Genoeg wat ons betreft. Dan heb je nog zin in activiteiten. Bovendien voelt het door de droge lucht niet echt koud aan; met 16 graden loop je rustig in T-shirt. Dat doe je in Nederland niet zo snel.

2 juli - We zeiden het al. We gaan nog verder van huis. Vandaag verkassen we van Kirkenes naar de andere kant van het Varangerfjord. We vinden een eenvoudige en niet te dure camping bij Västre Jakobselv aan weg E75, ongeveer 17 km. vóór Vadso.

Van hieruit willen we nog een uitstap maken naar de meest oostelijke punt van Noorwegen en naar Hamningberg.

3 juli - Vandaag een rit gemaakt langs de noordkust van de Varangerfjord vanaf V. Jakobselv tot Hamningberg en terug, bijna 300 km.
In Vadsø staat nog de originele toren waaraan destijds de luchtschepen ankerden die expedities maakten naar de noordpool. Er is ook een museum met als onderwerp de luchtschepen en de expedities. Zijn we niet geweest; wij zijn niet van die museum-mensen.

Verder is dit een mooie plaats met veel winkels, een vissershaven (krab) en mooie woonwijken.
Even voorbij Vadsø bezochten we Ekkerøy, een heel klein plaatsje maar met een bijzonderheid; een vogelrots. Hier nestelen duizenden . . . meeuwen. Een mooie wandeling ernaartoe en mooie uitzichten vanaf de rots op de meeuwenkolonie en de omgeving. In deze rotsen zijn nog kamers uitgehouwen waarin tijdens de 2e wereldoorlog munitie werd bewaard. Ze zijn nu vervallen tot donkere vochtige holen.

Van Ekkeroy doorgereden naar Kiberg wat de meest oostelijke punt van Noorwegen is op het vasteland. Er zijn ook nog meest oostelijke eilandjes, maar zover zijn we maar niet gegaan. Je blijft bezig.

Meest oostelijke punt van Noorwegen

Van Kiberg gereden naar Vardø; we waren al gewaarschuwd door de Noren die we troffen bij de boot van Bognes naar Skarberget. Dit was een plaats in verval. Nou, dat was ook onze indruk toen we daar binnenreden. Vardo ligt op een eilandje en je gaat er met een tunnel van 3 km lengte onder water naar toe. Het diepste punt van de tunnel was 86 meter! De tunnel was gelukkig nog wel in goede conditie! (kaartje)

Vardø was ooit een bloeiende vissersplaats, maar is nu duidelijk in verval. Wij dachten ook al: wie wil hier nou in vredesnaam nog wonen als je bedenkt hoe het er hier het grootste deel van het jaar uitziet. Zo ongeveer de meest noordoostelijke plaats van Noorwegen, tegen de altijd koude Barendszee aan. Ooit is het toch welvarend geweest en dat is nog goed te zien.
Aan de haven van Vardo hebben we nog even koffie gedronken uit de thermosfles en terwijl we daar zaten dook er voor onze neus een zeehond op met een grote vis in de bek. Het was hem niet echt gegund, want een troep meeuwen dook er op af, dus was hij gauw weer verdwenen. Hij probeerde het nog enkele keren, maar de meeuwen waren ook gek op vis.

Van Vardø zijn we nog 40 km doorgereden naar Hamningberg. (kaartje)

TIP:            *** Als je ooit in deze omgeving bent mag je dit niet missen ***

Een groot gedeelte van deze weg geeft je het echte gevoel aan het einde van de wereld te zijn. In sommige publicaties staat dat je hier het gevoel krijgt op de maan te zijn. Wij kennen de maan niet, maar kunnen ons er nu wel iets bij voorstellen. Een ontzettend ruig gebied waar op sommige plaatsen de aardlagen schuin de grond uitsteken als na een recente aardbeving. Mede omdat hier weinig tot geen vegetatie is zijn de rotsen veelal nog ongerept omhoog blijven staan en heeft erosie nog niet alles opgeruimd. Dit moet je echt gezien hebben. De weg die er doorheen loopt is hier en daar vrij smal, zonder vangrails (dus goed opletten) maar verder van goede kwaliteit. Passeren is soms wel even spannend. Doe maar niet met een caravan (we kwamen ze wel tegen - Noren), er is aan het einde toch geen camping :-)) Overigens heb je genoeg plek om WILD te kamperen!

Verder >>